Geen geld om bij het hotel te komen...
Jean Rodhain had de diepe intuïtie dateen plek in het hart van de Mariastad nodig was om arme gezinnen op te vangen, zoals we kunnen lezen in dit verslag dat hij in 1955 gaf:
“Op het perron van het station van Lourdes vertrok de laatste avondtrein naar Parijs. Een gezin, vader, moeder en vijf kinderen, stapte op het laatste moment in. Alle zeven pasten ze in de enige vier lege stoelen. De ontvangst in de coupé was er een van afkeuring voor zulke slordige mensen.
We praten…
Ik vraag het aan de kinderen: Pic du Ger? Ken je Gavarnie niet? Nooit van gehoord.
Deze mensen kennen alleen de grot en de basiliek. Helemaal niets anders.
Ik ben verbaasd. Maar hoe lang ben je al in Lourdes? Sinds vanmorgen.
De hele coupé snakte naar adem.
De vader legde uit: “Ja, het is waar, we zijn gisteravond uit Parijs vertrokken. We zijn maar één dag in Lourdes gebleven. We hadden Lourdes nog nooit gezien, en we hadden een grote gunst te vragen aan de Maagd. Dus wachtten we tot we genoeg geld hadden voor de reis. Zodra we dat hadden, vertrokken we. We hadden het hotel voor twee nachten kunnen betalen als we met z’n drieën waren gekomen, maar we wilden elkaar niet in de steek laten. Dus vertrokken we met z’n zevenen, sliepen twee nachten in de trein en brachten de hele dag door in de Grot. We zagen alles wat we moesten zien.